استخر نقدینگی به چه معنا است؟

بازار سازهای خودکار(AMM) مرده اند

با استفاده از مدل های توکنومیک مناسب، جنگ نقدینگی بین AMM ها بر روی زنجیرهای زیرین به میدان جنگی جدید منتقل خواهد شد.

میلیاردها دلار به پروتکل های صرافی های غیر متمرکز مبتنی بر مدل سازنده بازار خودکار (AMM) سرازیر شده است که با ایجاد مشوق تولید نقدینگی توکن های پروژه، اثرات شبکه را راه اندازی می کند و بدین ترتیب یک اکوسیستم مستقل از تریدرها و سود گیرندگان تولید می شود.

این سازوکار به صرافی های غیرمتمرکز (DEX) اجازه داده است برای اولین بار با همتایان متمرکزی مانند کوین بیس(Coinbase) که می توانند از پول نقد ترازنامه خود برای پرداخت هزینه ی به دست آوردن کاربر استفاده کنند (به عنوان مثال از طریق پاداش ثبت نام و مراجعه)، استفاده کنند. در نتیجه AMMها به عنوان سنگ بنای سیستم مالی غیرمتمرکز (DeFi) شناخته می شوند و باعث ایجاد چندین جایگزین و ایجاد روند تولید محصول می شوند که به وارد کردن میلیاردها دلار آمریکا در قراردادهای هوشمند کمک کرده اند.

اما اکتفا به این پایه ی ظاهراً محکم صرافی های غیرمتمرکز، می تواند باعث نابودی آن ها شود.

سقوط بازار سازهای خودکار(AMM):

AMM ها مکانیسم ایجاد بازار برای دارایی های رمزارز را به ساده ترین حالت مالی ارائه می دهند: دو استخر نقدینگی با نرخ ارزی همراه است که به طور طبیعی بر اساس تقاضای نسبی تنظیم می شود.

ناکارآمدی مطلق این مدل به این معنی است که بزرگترین ذی نفعان، تأمین کنندگان نقدینگی یا تریدرهایی نیستند که از شبکه استفاده می کنند، بلکه داوطلبین:

• تریدرها از هزینه های بالای کارمزد و اجرای ضعیف رنج می برند. AMM ها منفک از یکدیگر ارسال می شوند و قابلیت همکاری چندانی ندارند و این باعث می شود تا تریدرهای در جستجوی نقدینگی عمیق، سرمایه های خود را در پروتکل ها و بلاکچین های مختلف مستقر کنند یا دچار نوسان و پر شدن جزئی شوند.
• ارائه دهندگان نقدینگی به طور منفعلانه توکن ها را با افزایش نرخ ارز می فروشند و توکن هایی را با نرخ های پایین می خرند و هنگامی که ارزش دارایی های رمزارز پس از خرید از فروشنده و قبل از فروش به خریدار، کاهش می یابد، ضرر ناگهانی ایجاد می کنند. بنابراین، بر خلاف بازار سازهای خودکار ثبت سفارش صرافی ها، آنها می توانند در مقابل حرکتهای منظم بازار ضرر کنند.

در همین حال، آربیتاژرها می توانند تا زمان قیمت صحیح استخر، به جامپ و خرید دارایی های ارزان بپردازند.

توسعه دهندگان سعی کرده اند این مشکلات را با ارائه ی پارامترهای دستکاری و معرفی ویژگی های جدید، مانند بیمه ضرر ناگهانی و رابط های شخص ثالث برای مدیریت تریدینگ ها، حل کنند. با این حال آنها با موفقیت کمی روبرو شده اند. ضرر ناگهانی ایجاد شده است و نمی توان آن را به طور کامل از بین برد، فقط به سایر شرکت کنندگان پروتکل که با تقسیم سود و زیان، این ریسک را مدیریت می کنند، منتقل می شود.

در پایان، تنها راه برای اطمینان از سودآوری مستمر تأمین کنندگان نقدینگی AMM ها، خنثی سازی ضررها بوسیله ی مشوق های سنگینی در قالب توکن های تازه ضرب شده است.

وقتی خریداران با یک موج مشکوک پیرامون یک پروژه جدید، ناپدید می شوند، فشار فروشِ اجتناب ناپذیر قیمت های توکن را پایین می آورد و باعث می شود که ارائه استخر نقدینگی به چه معنا است؟ دهندگان نقدینگی عرضه ی را جمع آوری کنند و به سراغ پروتکل های سودآوری و تازه راه اندازی شده بروند. هرکسی که دارای توکن حاکمیت باشد، فقط به سود حداکثری مالی کوتاه مدت رأی می دهد که به ضرر این پروتکل است.

ظهور میان افزار

هرچه زمان می گذرد، مدل AMM ها بیشتر توسط محدودیت های ذاتی بلاکچین هی دیگر تهدید می شوند: عدم قابلیت همکاری.

فعالیت های سودآوری که با انگیزه های توکن ایجاد می شوند، از مقیاس پذیری بلاکچین های اساسی پیشی می گیرند. این امر باعث افزایش کارمزد و معاملات معوقه می شود، و ارائه دهندگان نقدینگی را به سمت AMM هایی که در سایدچین های جدید، لایه های دو و لایه های نسل بعدی کار می کنند سوق می دهد.

با این حال هر بلاکچین جدید یک جزیره است. جابجایی وجوه بین زنجیره ها، به ویژه بین لایه های جدا شده ی دو، می تواند به معنای مجبور به بازگشت شدن به لایه اصلی یک و سپس پرش مجدد به مقصد نهایی باشد. در طول مسیر، برداشت محصول مزارع به خاطر کارمزدهای های بلاکچین زیرین کاهش می یابد و با صف های طولانی پردازنده به تأخیر می افتد.

در این آینده چند زنجیره ای که به سرعت در حال گسترش است، زنجیره های میان افزار یک فرصت بزرگ برای تبدیل شدن به اولین بندر نقدینگی هستند.

میان افزار قابل تعامل می تواند به صورت مطمئنی با زنجیره های مختلف ارتباط برقرار کند تا کارآمدترین مسیرهای تریدینگ را در چندین استخر نقدینگی جستجو کند. به این ترتیب، تمام مزایای قبلی، اما بدون تاخیر در تراکنش، کارمزدهای بالا و واحدهای قابل همکاری، می تواند در دسترس باشد. برای کاربر نهایی، پروتکل های اساسی یا پلتفرم های تأمین کننده نقدینگی به سادگی و از طریق یک رابط کاربری جدا می شوند.

توکنومیک کاربر محور

بدون هیچ گونه از محدودیت های ذاتی AMM ها، زنجیره های میان افزار لایه دو بهتر می توانند ارزش و اقتصاد رمزارزی پایدار را ایجاد کنند که همه ی کاربران را بهره مند می کند.

این بدان معناست که این عبور فراتر از ساختارهای انگیزشی که به بلاکچین های لایه یک قدرت می دهد، و فراتر از توکن های “کارایی” و “امنیتی” سال 2017 و فراتر از توکن های حاکمیت دیفای است.

مدل های توکنومیک جدیدی مورد نیاز است که نه تنها به ارائه دهندگان نقدینگی و اعتبارسنج ها پاداش می دهد، بلکه باعث ایجاد انگیزه برای تمام کاربران شبکه می شود تا ارزش واقعی طولانی مدت شبکه را تولید کنند. با استفاده از این کار، نه تنها تریدرها برای صرفه جویی در کارمزدها و به دست آوردن بهترین اجرا به سراغ میان افزار ها می روند، بلکه توسعه دهندگان برای ساخت برنامه های دیفایی که می توانند از مزیت مستقیم بهره وری لایه دو استفاده کنند، از آن ها استفاده می کنند.

ناگهان، این جنگ های نقدینگی که بین AMM ها در زنجیره های زیرین در جریان است، در یک میدان جنگی جدید انجام می شود.

این مقاله شامل توصیه های سرمایه گذاری نیست. هر حرکت سرمایه گذاری و معاملاتی شامل ریسک است و خوانندگان هنگام تصمیم گیری باید تحقیقات خود را انجام دهند.

نظرات، افکار و عقاید بیان شده در اینجا تنها متعلق به نویسنده است و لزوماً منعکس کننده یا نمایانگر نظرات کوین تلگراف نیست.

بازارساز خودكار (AMM) چيست و چگونه میتوان از آن کسب درآمد داشت؟ | بیدارز

بازارساز خودکار را می توان رباتی دانست که همواره به بیان قیمت میان دو دارایی تمایل دارد. برخی از یک فرمول ساده استفاده می کنند، مثل یونی سوآپ، اما برخی دیگر مثل کرو، بالانسر و دیگران فرمول های پیچیده‌تری را مورد استفاده قرار می‌دهند.

با استفاده از AMM، نه تنها بدون نیاز به اعتماد می توان معامله کرد، بلکه می‌توانید از طریق تأمین نقدینگی برای استخرهای نقدینگی، تبدیل به میزبان شوید. این امر به همه افراد اجازه می‌دهد تا تبدیل به یک بازارساز در یک صرافی شوند و برای تأمین نقدینگی کارمزد دریافت کنند.

بازارسازهای خودکار جای خود را در فضای DeFi به خوبی باز کرده‌اند، چراکه استفاده از آن‌ها بسیار آسان است. غیرمتمرکز ساختن بازارسازی از اهداف شایسته دنیای کریپتو می‌باشد.

مقدمه

امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) شاهد همه گیری عظیم اتریوم و دیگر پلتفرم‌های قراردادهای هوشمند، همچون اسمارت چین بایننس بوده است. ییلد فارمینگ (Yield farming) تبدیل به روشی پرطرفدار برای توزیع توکن شده است، BTC توکنایز شده در حال رشد بر اتریوم است و حجم فلش لون (flash loan) ها در حال افزایش است.

در عین حال، پروتکل‌های بازارساز خودکار مثل یونی سوآپ شاهد حجم رقابتی، نقدینگی بالا و افزایش تعداد کاربران هستند.

اما نحوه عملکرد این صرافی‌ها چگونه است؟ چرا ساخت بازار برای فودکوین های اخیر انقدر آسان است؟ آیا بازارسازهای خودکار می‌توانند با صرافی‌های سنتی رقابت کنند؟ به این سؤالات پاسخ خواهیم داد.

بازارساز خودکار چیست؟

بازارساز خودکار (AMM) نوعی از پروتکل صرافی غیرمتمرکز (DEX) است که برای قیمت گذاری دارایی‌ها از فرمول های ریاضی استفاده می‌کند. در این پلتفرم‌ها به جای استفاده از دفتر سفارشات مثل صرافی‌های سنتی، تعیین قیمت دارایی‌ها بر اساس یک الگوریتم قیمت گذاری انجام می‌شود.

این فرمول می‌تواند در هر پروتکل متفاوت باشد. برای مثال یونی سوآپ از فرمول x*y=k استفاده می‌کند که x نشان دهنده مقدار یک توکن در استخر نقدینگی و y نشان دهنده مقدار توکن دیگر است.

در این فرمول k یک متغیر ثابت است، به این معنی که مقدار کل نقدینگی استخر همواره باید بدون تغییر باقی بماند. دیگر بازارسازهای خودکار از فرمول های دیگری برای موارد استفاده مختلف استفاده می کنند. نقطه تشابه میان همه آن‌ها، تعیین قیمت از طریق الگوریتم است.

بازارسازی سنتی معمولاً با شرکت‌هایی که دارای منابع گسترده و استراتژی‌های پیچیده هستند، همکاری می کنند. بازارسازها در صرافی‌های سنتی مثل بایننس به شما کمک می کنند تا به یک قیمت مناسب و تفاوت قیمتی کمتر میان خرید و فروش دست یابید. بازارسازهای خودکار، این فرآیند را غیرمتمرکز کرده و برای همه افراد امکان ساخت بازار در یک بلاکچین را فراهم می‌سازند؛ اما چطور می‌توانند این کار را انجام دهند؟

نحوه عملکرد بازارساز خودکار چگونه است؟

نحوه عملکرد بازارسازهای خودکار و صرافی‌های اوردر بوک مشابه هم است، از این لحاظ که در هر دوی آن‌ها جفت‌های معاملاتی وجود دارد؛ برای مثال جفت ارز ETH و DAI. با این تفاوت که برای انجام معامله، نیازی به طرف مقابل (معامله گر دیگر) ندارید. در عوض، با یک قرارداد هوشمند تعامل دارید که بازار را برای شما می‌سازد.

در یک صرافی غیرمتمرکز مثل بایننس DEX، معاملات مستقیماً میان کیف پول‌های کاربران انجام می‌شود. اگر در صرافی بایننس دکس BNB را با BUSD معامله کنید، به این معنی است که فرد دیگری در آن سوی معامله قرار دارد که با BUSD خود BNB خریداری می‌کند. به همین دلیل است که این معامله را یک تراکنش همتا به همتا (P2P) می‌نامیم.

در نقطه مقابل، بازارسازهای خودکار را می توان همتا به قرارداد (P2C) نامید. از آنجایی که معاملات میان کاربران و قراردادها اتفاق می افتد، نیاز به طرف مقابل حذف می‌شود. در بازارسازهای خودکار هیچ دفتر سفارشاتی وجود ندارد، بنابراین انواع سفارشات نیز در این صرافی‌ها بی معنی است. قیمت خرید یا فروش یک دارایی توسط یک فرمول تعیین می‌شود. شایان ذکر است که برخی از AMM های آینده ممکن است این محدودیت را نقض کنند.

بنابراین نیازی به طرف مقابل نیست، اما هنوز هم باید فردی باشد که بازار را بسازد. نقدینگی قراردادهای هوشمند باید توسط کاربرانی تأمین شود که تأمین کنندگان نقدینگی نام دارند.

استخر نقدینگی چیست؟

تأمین کنندگان نقدینگی پول‌های خود را به استخرهای نقدینگی می‌دهند. استخر نقدینگی را می توان مجموعه‌ای بزرگ از پول دانست که معامله گران در مقابل آن معامله می کنند. تأمین کنندگان نقدینگی در ازای تأمین نقدینگی برای پروتکل، در ازای هر معامله‌ای که در استخر انجام شود، کارمزد دریافت می کنند. در یونی سوآپ، تأمین کنندگان نقدینگی باید مقدار مساوی از هر دو توکن را سپرده گذاری کنند؛ برای مثال در استخر ETH/DAI باید 50% اتر و 50% DAI قرار دهند.

پس هر کسی می‌تواند یک بازارساز باشد؟ البته! سپرده گذاری پول در یک استخر نقدینگی بسیار آسان است. میزان کارمزدها توسط پروتکل تعیین می‌شود. برای مثال، در یونی سوآپ v2 میزان 0.3% کارمزد از معامله گران اخذ شده و مستقیماً به تأمین کنندگان نقدینگی پرداخت می‌شود. ممکن است پلتفرم‌ها و فورک های دیگر، در جهت جذب تأمین کنندگان نقدینگی به استخرشان، کارمزد کمتری اخذ کنند.

چرا جذب نقدینگی مهم است؟ با توجه به نحوه عملکرد بازارسازهای خودکار، هرچه میزان نقدینگی در استخر بیشتر باشد، سفارشات با حجم بالا کمتر با لغزش (slippage) مواجه خواهند شد. همین امر باعث می‌شود تا حجم بیشتری مجذوب پلتفرم شوند و این روند ادامه دار باشد.

آشنایی با پلتفرم و ارز دیجیتال یونی سواپ (UNI)

مسئله لغزش یا اسلیپج در طراحی‌های مختلف بازارسازهای خودکار متفاوت است، اما همواره باید حواسمان به آن باشد. اگر به خاطر داشته باشید، گفتیم که تعیین قیمت توسط الگوریتم انجام می‌شود. به زبان ساده، میزان تغییر ضریب میان توکن ها در یک استخر نقدینگی پس از یک معامله، قیمت را تعیین می‌کند. اگر میزان تغییر این ضریب وسیع باشد، میزان لغزش بسیار زیاد خواهد بود.

برای درک بیشتر این موضوع، یک مثال را بیان می‌کنیم. فرض کنیم که شما می‌خواهید تمام اترهای استخر ETH/DAI در یونی سوآپ را خریداری نمایید. نمی‌توانید این کار را انجام دهید! در این صورت، باید برای هر اتر اضافه که خریداری می‌کنید قیمت بالاتر و بالاتری بپردازید، اما در این حالت هم نمی‌توانید تمام اترها را از استخر خریداری کنید. چرا؟ به خاطر فرمول x*y=k. اگر هر یک از x یا y صفر باشد (مقدار اتر یا DAI صفر شود)، این معادله بی معنی خواهد شد.

اما این تمام داستان بازارسازهای خودکار و استخرها نقدینگی نیست. هنگام تأمین نقدینگی برای بازارسازهای خودکار باید به موضوع ضرر ناگهانی نیز توجه داشته باشید.

ضرر ناگهانی چیست؟

ضرر ناگهانی زمانی اتفاق می افتد که نسبت قیمتی توکن های سپرده گذاری شده، پس از سپرده گذاری آن‌ها در استخر تغییر می‌کند. هرچه این تغییر بزرگ‌تر باشد، میزان ضرر ناگهانی نیز بیشتر می‌شود. به همین دلیل است که بازارسازهای خودکار برای جفت توکن هایی با قیمت مشابه (مثل استیبل کوین‌ها) کارکرد بهتری دارد. اگر نسبت قیمتی میان جفت توکن در بازه کوچکی تغییر کند، میزان ضرر ناگهانی ناچیز خواهد بود.

از سوی دیگر، تغییرات زیاد این نسبت باعث می‌شود تا تأمین کنندگان نقدینگی دست از کار بکشند و به جای سپرده گذاری توکن ها خود در استخر، آن‌ها را نگه دارند. با این وجود، استخرهای یونی سوآپ (همچون استخر ETH/DAI) که کاملاً در معرض ضرر ناگهانی قرار دارند، به لطف کارمزدهای معاملاتی، سود دهی خوب داشته‌اند.

بنابر آنچه پیشتر گفتیم، ضرر ناگهانی نام مناسبی برای این پدیده نیست. واژه «ناگهانی» این معنی را القا می‌کند که با بازگشت قیمت دارایی به قیمتی که در آن سپرده گذاری شده است، میزان ضرر کاهش می‌یابد. گرچه، اگر سپرده خود را با نسبت قیمتی متفاوت از زمانی که سپرده گذاری کرده‌اید برداشت کنید، ضرر کاملاً دائمی خواهد بود. در برخی موارد، کارمزد معاملات می‌تواند باعث کاهش ضرر شود، اما باز هم باید خطرات را در نظر داشت.

هنگام سپرده گذاری پول‌های خود در بازارسازهای خودکار باید بسیار محتاط باشید و مطمئن شوید که با مفاهیم مرتبط با ضرر ناگهانی آشنایی کامل دارید.

کشت سود چیست؟ + ریسک های yield farming ارز دیجیتال

ییلد فارمینگ یا Yield Farming روشی است که می توانید از طریق ارزهای رمزنگاری، ارزهای دیگری به دست آورید یا به کشت سود بپردازید. به عنوان نمونه می توانید سپرده خود را به وسیله قراردادهای هوشمند به اشخاص دیگر وام دهید و در ازای آن کارمزد دریافت نمایید. این کارمزد به صورت ارزهای رمزنگاری محاسبه می شود.

اشخاصی که در زمینه ییلد فارمینگ کار می کنند، از طریق وام دهی سپرده خود و گردش در بازارهای وام دهی و دریافت وام سعی دارند به کسب درآمد و دریافت سود بیشتر بپردازند. افراد متخصص سعی بر پنهان نگه داشتن روش‌های ییلد فارمینگ دارند، زیرا هر چه کاربران بیشتری از یک پلن سودآور اطلاع پیدا کنند، تاثیر آن کمتر می شود. ییلد فارمینگ در دسته پروژه های مالی غیر متمرکز یا DeFi به شمار می آید که دست اندرکاران ییلد فارمینگ جهت دستیابی به بهترین نتایج با هم در رقابت هستند.
پروژه های امور مالی غیر متمرکز یکی از جدیدترین نوآوری ها مبتنی بر بلاکچین است. اپلیکیشن های دیفای توانسته دسترسی کاربران به امور مالی را راحت تر کند، از طریق این اپلیکیشن ها کاربران می توانند با کمک قراردادهای هوشمند و داشتن یک کیف پول دیجیتال تنها با اتصال اینترنتی با برنامه های مالی DeFi ایجاد ارتباط نمایند. جهت کار با این اپلیکیشن ‌ها احتیاجی به واسطه نیست یعنی طرفین مبادله به صورت نظیر به نظیر و بدون گذراندن مراحل اعتمادسازی با هم در ارتباط هستند.
در پروسه ییلد فارمینگ کاربران می توانند از طریق پروتکل های نقدینگی از سپرده های ارزهای رمزنگاری خود درآمد داشته باشند. افرادی که از روش هودلینگ به نگهداری ارزهای دیجیتال می پردازند، می توانند با استفاده از ییلد فارمینگ از سپرده های بدون استفاده خود کسب درآمد کنند.

نحوه کارکرد ییلد فارمینگ چیست؟

ییلد فارمینگ روشی است که سپرده گذاران طی دوران نگهداری از ارزهای رمزنگاری خود، می توانند به دریافت پاداش نائل شوند. شاید مفهوم آن را بتوان هم تراز با روش Staking دانست ولی درک آن برای افراد غیر متخصص از پیچیدگی برخوردار است.
ییلد فارمینگ از یک استراتژی سرمایه گذاری هوشمند برخاسته است که به سادگی استکینگ نیست، این روش می تواند پاداش های بسیار زیادی تا 100٪ را به دنبال داشته باشد. پاداش های استکینگ، از نوع پاداش های شبکه‌ است که به اعتبارسنج ‌هایی اعطا میشود که به بلاک چین کمک می کنند تا به اجماع رسیده و بلوک های جدیدی ایجاد نمایند. ییلد فارمینگ اغلب با سپرده گذارانی مرتبط است که نقدینگی را برای استخرهای نقدینگی تامین می کنند و به سرمایه آن می افزایند.
استخر نقدینگی یا Liquidity Pool به روندی اشاره دارد که بر اساس قراردادهای هوشمند کار می کند و نگهدارنده سرمایه سپرده گذاران است. اشخاصی که نقدینگی را برای استخرهای نقدینگی فراهم سازند، قادرند پاداش دریافت نمایند. منبع تامین پاداش ها، کارمزدهایی است که طی تراکنش های پلتفرم دیفای از معامله گران گرفته می شود. سپرده گذاران می توانند پاداش هایی را که از تامین نقدینگی در استخرهای نقدینگی دریافت می کنند، دوباره در همان استخر سپرده گذاری کنند و به این ترتیب سود سپرده‌گذاری خود را بیشتر نمایند.

در حال حاضر بیشتر عملیات ییلد فارمینگ مبتنی بر بلاک چین اتریوم می باشد و به همین دلیل پرداخت پاداش ها نیز توسط توکن های با استاندارد ERC-20 انجام می گردد. این امکان وجود دارد که در آینده ماهیت پاداش ها تغییر کرده و اساس کار ییلد فارمینگ در بلاک چین های دیگر اتفاق بیفتد.
البته ابداعات و پیشرفت ها می تواند این امکانات را برای اپلیکیشن های دیفای به وجود آورد که در آینده بتوانند مستقل از بلاک چین خود بر روی هر بلاک چین دیگری عمل نمایند.
سپرده گذاران Yield Farming به طور معمول سپرده خود را در پروتکل های متفاوتی به اشتراک می گذارند تا بتوانند محصول بیشتری کشت کرده و به سود بیشتری دست یابند. به همین دلیل پلتفرم های دیفای قادرند اهداف اقتصادی زیادی را جهت جذب سرمایه کاربران تعیین نمایند. استخرهای نقدینگی برای انجام فعالیت های بهتر و بیشتر خود تمایل دارند که نقدینگی بیشتری را جذب نمایند.

تفاوت استیکینگ؛ ییلد فارمینگ و لیکویدتی ماینینگ (Staking, Yield Farming & Liquidity Mining)

با رشد و توسعه هر چه بیشتر بازار، علی‌الخصوص اکوسیستم اتریوم، که عمده نوآوری‌ها روی این بستر شکل می‌گیرد، مفاهیم جدید هم در این فضا روزانه به وجود می‌آید که ممکن است با مفاهیم قبلی مشابه باشد و کاربر عادی نتواند به‌درستی تفاوت آنها را تشخیص دهد. Yield Farming , Staking, Liquidity Mining یک دسته از این مفاهیم هستند که همگی نوعی Passive Income یا درآمد غیرفعال محسوب می‌شوند که به طور اجمالی به توضیح در مورد آنها می‌پردازیم.

ابتدا با Staking شروع می‌کنیم! استیک که به معنای سهم است و در سیستم‌های مبتنی بر POS یا اثبات سهام به کار می‌رود، به فرایندی گفته می‌شود که یک شخص قصد داشته باشد به تأیید بلاک‌های جدید و شرکت در اجماع یک شبکه نقش داشته باشد. در اینجا با ضمانت قراردادن دارایی خود یا همان Stake این ضمانت را به شبکه می‌دهد که در صورت ایجاد عمل مخرب یا تأیید نکردن تراکنش‌ها تنبیه شود و در صورت کارکرد صحیح مقداری از کارمزدهای ایجاد شده در شبکه را کسب کند.

. Yield farming یا کشت سود که یکی از مفاهیم جدید در دنیای DEFI هست به سپرده‌گذاری موقت یک دارایی در پروتکل‌ها یا پلتفرم‌های دیفای مثلاً صرافی یا یک lending platform گفته می‌شود که در مقابل آن سود دریافت می‌شود. همچنین برای دریافت سود بیشتر می‌توان به پشتوانه دارایی‌های خود که در ابتدا در استخرها قرار داده‌ایم مجدد وام‌گرفته و از دارایی موردنظر جهت دریافت سود بیشتر سپرده‌گذاری کرد که البته ریسک کار بالا می‌رود و امکان لیکویید شدن وجود دارد. نرخ سود در ییلد فارمینگ با واحد APY محاسبه می‌شود که یک سود مرکب است. نرخ سود کلی این فارمینگ‌ها بسیار متغیر است و هرچه نقدینگی در این استخرها بیشتر شود و مشارکت‌کنندگان در این استخرها افزایش پیدا کند نرخ سود کاهش پیدا می‌کند. پیدا کردن فارم‌های با سود بالا معمولاً نیازمند تلاش زیاد جهت پیدا کردن آنها هست که از عهده یک کاربر عادی دیفای خارج است.

liquidity mining یا استخراج نقدینگی همان‌طور که از اسم آن پیداست جهت افزایش و بهبود نقدینگی در پروتکل‌های دیفای به کار می‌رود که یک با ایجاد یک سری مشوق در سطح پروژه این انگیزه را ایجاد می‌کنند که کاربران در پروتکل موردنظر تأمین نقدینگی کنند. این نقدینگی بر خلاف ییلد فارمینگ جهت عملیات‌های قرض دهی و وام‌گیری استفاده نمی‌شود بلکه جهت تأمین نقدینگی برای معاملات و تریدها استفاده می‌شود که در آن همچنین به آنها LP token نیز داده می‌شود.

کاربر هنگامی که دیگر قصد تأمین نقدینگی نداشت LP tokenها را به پروتکل تحویل می‌دهد و به‌جای آنها توکن گاورننس شبکه را تحویل می‌گیرد و نقدینگی خود را هم آزاد می‌کند.

به طور هر سه مفهومی مشابه دارند ولی باید بر اساس سلیقه، میزان دارایی و ریسک یکی از گزینه‌های موردنظر خود را انتخاب کرد. در جدول زیر خلاصه‌ای از توضیحات بالا نشان داده شده که می‌تواند در انتخاب استراتژی مؤثر باشد.

برای خواندن مطالب بیشتر از استخر نقدینگی به چه معنا است؟ این نویسنده: توییتر / مهدی

زپ Zap به چه معنا است و چه کاربردی دارد؟/zapping در دیفای چیست؟

یکی از اصطلاحات فضای مالی ارز های دیجیتال که کاربران با آن مواجه میشوند. کلمه زپ Zap است. در این مقاله از سایت جامع فیبودکس با مفهوم زپ در ارز های دیجیتال آشنا میشویم. و به سوالاتی نظیر زپ چیست و چه کاربردی در ارزهای دیجیتال دارد؟ و همچنین چه پلتفرم هایی از زپ استفاده میکنند پاسخ خواهیم داد. با ما همراه باشید تا در ادامه به نتایج مورد نظر دست یابیم.

Zap در معنای لغوی خود به “حذف بخشی از مسیر یا فرایند” اشاره دارد. که این معنا در مورد زپ در دیفای هم صدق میکند. در حوزه مالی دیفای زپ نیز معنا پیدا میکند. که به معنای لغوی اش هم کم بی ارتباط نیست.

زپ در دیفای چه معنایی دارد؟

حوزه مالی دیفای یک بخش از خانواده کریپتوکارنسی است. که تلاش استخر نقدینگی به چه معنا است؟ میکند تمامی فعالیت های مالی مانند انواع سرمایه گذاری ها، وام و… را به انجام برساند.

کاربران خانواده مالی کریپتوکارنسی میتوانند به انتخاب خود از این بستر درآمد زایی کنند. دیفای نیز مانند سایر بخش های دیگر ارز های دیجیتال رو به تکامل است. و هر روز قایلیت ها و راهکار های جدیدی را به سبب تسهیل فرایند سرمایه گذاری و … ارائه میدهد.

یکی از این قابلیت ها سرمایه گذاری از طریق تزریق دارایی و سپرده گذاری و در عوض دریافت کارمزد به سبب تامین نقدینگی است. این کار در نظام مالی متمرکز مانند بانک ها و … توسط واسطه ها به انجام میرسد.

اما در دیفای این بخش به دست خود افراد است. و آنها کار های مشارکت خود را به انجام میرسانند. تا با این کار به اصلاح دیفای را “کاربر محور” کرده باشد.

زپ Zap برای حل چه مشکلی در روند سرمایه گذاری و تامین نقدینگی دیفای طراحی شده است؟

کرو فایننس (Curve Finance) یه عنوان یک پلتفرم ارائه دهنده خدمات و امور مالی غیر متمرکز دیفای و مناسب برای تبادل استیبل کوین ها است. 3Pool یکی از این سرویس ها است که با نام “سرویس سه گانه” در دسترس کاربران قرار دارد.

کاربران برای شروع فعالیت مالی خود میبایست دارایی خود را که به شکل USDC ،DAI و USDT در کیف پول آنها است. در استخر نقدینگی واریز کنند. تا روند کاری آنها شکل بگیرد.

حال کاربر با این تنوع مالی که در نیای مجازی کریپتوکارنسی وجود دارد. دارایی هایی جز این موارد و کیف پول خود داشت. چگونه میتواند آنها را تبدیل و مشارکت سرمایه گذاری خود را آغاز کند؟ چقدر هزینه برای این تبدیل باید بپردازد و یا چقدر وقت صرف کند تا تمام مسیر فرایند سرمایه گذاری خود را بپیماید؟

تبدیل دارایی و هزینه های تحمیلی

به صورت عادی یک سرمایه گذار برای تبدیل دارایی های خود به دارایی مورد نظر سه تراکنش پیش رو دارد. تراکنش اول برای تبدیل بخشی از ETH به USDC؛ تراکنش دوم تبدیل ETH به DAI و تراکنش آخر تبدیل ETH به USDT.

بدیهی است که این تبدیل ها در پلتفرم های مالی رایگان نیست. و هر کدام کارمزد خاص و برای تراکنش های اتریومی بعضا هزینه های گس را به دنبال دارد.

همین مرحله یک سیکل کاری هزینه بردار برای سرمایه گذار است. که در گام اول به شدت خود نمایی میکند. علاوه بر آن هزینه بعدی برای انجام این تراکنش ها است. که همین موضوع با توجه به شلوغی شبکه متغیر است. که کاربران را مجبور میکند برای تایید تراکنش هایشان زیر بار هزینه های گس و… روند.

چالش بعدی نرخ تبدیل است. که در بازار پر نوسان کریپتوکارنسی ممکن است در زمان تغییر و تبدیل دارایی این دارایی ها دستخوش تغییر شوند. و از نظر ارزش در لحظه خربد و فروش تطابق نداشته باشند.

مثلا کاربر با حجم دارایی مشخصی شروع به تبدیل ارز ها میکند. اما در پایان حجم کمتری از ارزش را در اختیار دارد. که بخشی از آن ها در جریان نوسانات بالا و پایین شده است. البته حالت بر عکس هم میتواند رخ دهد.

مثلا کاربر در آخر این تبدیل ها حجم بیشتری از دارایی را در دست داشته یاشد. در کل این موضوع فضای تغییرات را آسیب پذیر و ریسک پذیر میکند. و این که کاربر از این تبدیلات تصمیم به ترید کردن ندارد. بلکه آماده سرمایه گذاری در نوع دیگری میشود.

با این حساب تغییرات دارایی (حتی در زمانی که حجم دارایی بیشتر میشود) به واسطه خرید و فروش برای این گروه سرمایه گذاران مطلوب نیست. و هزینه بر و زمان بر تلقی میشود.

و در نهایت کاربر سرمایه گذار در گام آخر با چهارمین تراکنش یه سبب شروع سرمایه گذاری خود یعنی واریز دارایی به استخر نقدینگی را انجام دهد تا در نهایت سپرده گذاری در استخر ها آغاز شود.

زپ تراکنش ها را انجام میدهد

توسعه دهندگان و فعالان حوزه مالی دیفای برای حل مشکل تبدیل دارایی زپ را به عنوان راهکار ارائه دادند. همان طور که در ابتدای مطلب عنوان کردیم. zap فرایند در قالب قرارداد های هوشمند کوتاه میکند. و دارایی را در فرایند Zapping بجای 4 گام به یک گام تبدیل میکند.

به طور واضح تر، اتر سرمایه گذاران در یک گام به 3 دارایی مورد نیاز تبدیل و در قالب همان قرارداد به استخر نقدینگی واریز میشود. با zap بخش زیادی از مسیر تبدیل که منجر به اتلاف هزینه و زمان کاربران میشود حذف میشود. و تبدیل در یک مرحله در کوتاه ترین زمان ممکن به انجام میرسد.

چه پلتفرم هایی از زپ کردن استفاده میکنند؟

به طور کلی استخر نقدینگی به چه معنا است؟ پروتکل های یرن فایننس (Yearn Finance)، صرافی غیرمتمرکز تریدر جو (Trader Joe)، پلتفرم بیفی فایننس (Beefy Finance)، رمپ دیفای (Ramp Defi)، پلتفرم زپر (Zapper) ار مجموعه پلتفرم های ارائه دهنده zap یه شمار میروند. که در ادامه به معرفی بعضی از آنها میپردازیم.

یرن فایننس (Yearn Finance)

یرن فاینس یکی از پروتکل هایی است که بر بستر اتریوم فعالیت میکند. و به عنوان یک تسهیل کننده تلاش میکند تا خدمات zap را به کاربران ارائه دهند.

این پلتفرم در وضعیت خودکار برای کاربران متقاضی وام در شبکه های مالی دیفای تبدیل های مورد نیاز مانند Compound ،Aave و Dydx را انجام میدهد. این پروتکل همین عملیات را برای شروع سرمایه گذاری در استخر های نقدینگی انجام میدهد.

رمپ دیفای (Ramp Defi)

رمپ دیفای از دیگر پلتفرم های خدمات رسان تابع قرار داد های هوشمند و توسعه داده شده بر بستر بایننس اسمارت چین در حوزه مالی دیفای است.

که بیشتر تمرکز آن ایجاد وضعیت معاملاتی در کمترین نرخ کارمزد است. افراد فعال در شبکه برای دریافت وام و فعالیت هایی از این دست در بستر زپ دیفای کمترین کارمزد را میپردازند.

ساختار این پلتفرم برای سرمایه گذاری در استخر ها به این شکل است. که کاربران با تهیه کوین BNB به سیستم زمپینگ متصل شده و عملیات مشارکت در استخر نقدینگی را در وضعیتی ساده و ارزان به انجام میرسنند.

پلتفرم بیفی فایننس (Beefy Finance)

این پلتفرم تلاش میکند تا سود درافتی کاربران را از استخر های نقدینگی جمع و در بهترین وضعیت (بالاترین سود) در اختیار سرمایه گذاران قرار دهد. تا روند سرمایه گذاری را ساده تر و بازدهی سود بیشتری را در اختیار کاربران قرار دهد.

بیفی فایننس خود پلتفرمی مبتنی بر قرارداد های هوشمند است. که از تعداد زیادی از دارایی های دیجیتال در بستر خود پشتیبانی میکند.

علاوه بر این زپ در این پلتفرم فعال است. و کاربرانی که علاقه مند به مشارکت در سرمایه گذاری درون استخر های نقدینگی هستند میتوانند به واسطه آنها اتصال به استخر ها را در وضعیتی بهتر و یاده تر داشته باشند.

صرافی غیرمتمرکز تریدر جو (Trader Joe)

تریدر جو از جمله بازارساز های خودکار (AMM) ایت که بر روی شبکه آوالانچ قرار دارد. این پلتفرم با هدف تسهیل کنندگی دیفای سعی میکند هر آنچه که کاربران به سبب انجام فعالیت های خود مانند خرید و فروش، سواپ، سرمایه گذاری در استخر های نقدینگی، فارم، سرمایه گذاری استیکینگ و… نیاز دارند در اختیارشان قرار دهد. تا روند کوتاه تر و ساده تر شود. این پلتفرم با یک توکن از دارایی جفت ارز های معاملاتی را برای انتقال و شروع سرمایه گذاری در استخر های نقدینگی قرار می دهد.

پلتفرم زپر (Zapper)

پلتفمرم زپر در واقع یک توع رابط میان پروتکل های دیفای است. در حالی که سایر پلتفرم ها بیشتر یک دکس هستند. در این پلتفرم کاربر با اتصال کیف پول خود به پلتفرم کلیه خدمات مورد نیاز خود را از انواع سرمایه گذاری های استیکینگ، مشارکت در سهام گذاری های استخر نقدینگی، دریافت و کسب سود حاصل از سرمایه گذاری های متعدد، انواع وام و… را در حالی که متصل به زپ و Zapper هستند در کوتاه ترین زمان و در کمترین هزینه به انجام برسانند.

در این پلتفرم دو عنوان Zap In و Zap Out برای مواقع ورود به استخر نقدینگی و خروج از آن تعریف شده است.